Ashwagandha - opis, właściwości, stosowanie

Ashwagandha, znana także jako indyjski żeń szeń lub witania ospała (łac. Withania somnifera) to roślina, która dzięki swoim właściwościom i leczniczemu działaniu znalazła znalazła zastosowanie w medycynie ajurwedyjskiej jako środek na artretyzm, zaburzenia snu, gruźlicę, zapalenie oskrzeli, astmę, bielactwo, bóle kręgosłupa, fibromialgię, zaburzenia miesiączkowania, czkawkę i przewlekłe choroby wątroby. Naukowcy dowiedli, że ashwagandha rzeczywiście może okazać się pomocna w przypadku tych i innych chorób. Wszystko dzięki zawartości kilku związków. W zielu rośliny można znaleźć witanolidy o właściwościach przeciw-bakteryjnych i przeciwnowotworowych, zaś w korzeniu glikowitanolidów, które działają adaptogennie (wspomagają odporność organizmu) oraz niedawno opisane związki nazwane witanozydami.

W medycynie ajurwedysjkiej ashwagandha jest traktowana jako tonik wzmacniający, zwiększający siły witalne i poprawiający pracę umysłu. Podobnie jak żeń szeń (stąd druga nazwa ashwagandhy) poprawia kondycję fizyczną oraz psychiczną, poprawia koncentrację i wspomaga pamięć, pomaga walczyć ze stresem i osłabieniem organizmu. Działanie przeciwstresowe i pobudzający wpływ na procesy kojarzenia i zapamiętywania prawdopodobnie zawdzięcza się zawartym w korzeniu rośliny glikowitanolidom.

Ashwagandha może pomóc osobom z depresją i nie tylko...
Z badań wynika, że skuteczność działania antydepresyjnego substancji zawartych w witani ospałej jest jest zbliżona do tej, którą uzyskuje się przy podawaniu imipraminy (leku przeciwdepresyjnego) dzięki czemu może pomóc osobom zmagającym się z depresją. Jej stosowanie może przynieść pozytywne rezultaty także osobom, które zmagają się z innymi chorobami psychicznymi. Indyjscy naukowcy przekonują, że ashwagandha może poprawić stan zdrowia chorych na schizofrenię, którzy zmagają się z zespołem metabolicznym, będącym skutkiem przyjmowania leków przeciwpsychotycznych. Poprawia także funkcje poznawcze u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową. Poza tym ashwagandha może być pomocna w przypadku stanów lękowych, nerwicy.

Zioło posiada również właściwości antynowotworowe. Skutecznie hamuje rozwój komórek rakowych bez niekorzystnego wpływu na te zdrowe. Wspomaga leczenie nowotworów, takich jak: rak trzustki, piersi czy jelita grubego. Dodatkowo ashwagandha wpływa pozytywnie na funkcjonowanie układu pokarmowego. Chroni wątrobę i żołądek przed toksycznym działaniem substancji takich jak np. metale ciężkie. Jest również środkiem, który skutecznie zapobiega powstawaniu choroby wrzodowej żołądka.

Korzeń ma również bardzo korzystny wpływ na działanie układu krwionośnego. Ze względu na dużą zawartość żelaza pomaga w walce z anemią, poprawia parametry krwi, obniża poziom "złego" cholesterolu LDL, a także chroni serce i obniża ciśnienie tętnicze krwi. W ajurwedzie stosuje się go także na leczenie stawów. Ashwagandha znajduje zastosowanie w reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS), a także podczas dolegliwości, takich jak: ból, obrzęki oraz zmniejszona ruchomość stawu. Dlatego pomaga w artretyzmie, przykurczach i innych stanach zapalnych stawów. Ma również zastosowanie u osób chcących spowolnić procesy starzenia się.

Należy podkreślić, że ashwagandha nie jest przeznaczona dla wszystkich. Nie powinny jej stosować przede wszystkim kobiety w ciąży. Nie jest zalecana również dla osób cierpiących na nadczynność tarczycy - może podnosić poziom niektórych hormonów, co mogłoby wpływać nie tylko na zaostrzenie choroby, ale również na nieskuteczność terapii leczniczej.

Sięgając po preparat w formie kapsułek czy tabletek, należy zwrócić szczególną uwagę na skład. Ważne jest, by produkt był dobrej jakości. Do grupy tej należą preparaty zawierające ekstrakt z korzenia ashwagandhy standaryzowany na minimum 5%.
W przypadku gdy wybierzemy świeży korzeń ashwagandhy, zaleca się jego parzenie bądź gotowanie pod przykryciem przez kilka minut, a następnie picie wywaru dwa razy dziennie. Do stosowania witanii ospałej, poza ciążą i okresem karmienia piersią, nie ma żadnych przeciwwskazań. Nie należy jednak przekraczać zalecanych dawek, mimo iż nie odnotowano jak dotąd skutków ubocznych po spożyciu tej rośliny.